Sinds 14 jaar ben ik als zelfstandig ondernemer werkzaam in de bouwsector, een heel andere sector dus. In die 14 jaar maak je van alles mee en in al de jaren heb ik nog nooit zonder werk gezeten. Sterker nog: het gebeurde regelmatig dat mijn agenda overvol was en ik totaal uitgeput van vakantie tot vakantie werkte. Ik wilde iedereen te vriend houden en zei nooit nee. Grenzen? Die had ik niet. Gewoon doorgaan dat was mijn motto, niet zeiken maar knallen, waarbij ik voor het gemak vergat dat elk mens ook rust nodig heeft. Dat leverde heel veel stress op. Zoveel zelfs dat mijn van nature al hoge bloeddruk, de pan uitsteeg. Structuur was ver te zoeken, op mijn eten letten was er niet bij, gewoon omdat je je daar niet bewust van bent. Rust en tijd voor mezelf was er al helemaal niet.

Toch kreeg ik het gevoel dat het zo niet door kon gaan en besloot een andere koers te gaan varen. Al zoekende viel mijn oog op een cursus die te maken had met de gevoelsmatigheid van de mens. Ik ben deze cursus gaan volgen en ik moet zeggen dat dit me al heel wat opleverde. Door inzage in waar je vandaan komt (dus familie) werden mij heel wat dingen duidelijk. Tijdens deze opleiding heb ik geleerd om ook eens rust te pakken. In die tijd gebeurde er iets heftigs met me: Tijdens een rustmoment had ik ineens geen zichtveld meer aan de linkerzijde. Het was volledig weg en ik schrok enorm. Normaal gesproken ben ik niet zo van het delen van zulke dingen maar nu ben ik toch meteen naar beneden gegaan en heb vertelt wat er aan de hand was. Mijn vrouw zei dat ik de volgende dag toch maar langs de huisarts moest gaan. Gelukkig ging het langzaam weer wat beter, maar de schrik zat er wel in. De volgende dag verwees de huisarts mij door naar het ziekenhuis, waar ik na een aantal onderzoeken een dag ter observatie moest blijven, omdat ik de symptomen van een TIA beschreef. Nog steeds dacht ik dat het allemaal wel zou meevallen omdat ik daar nog veel te jong voor was. Vanwege die jonge leeftijd ben ik vervolgens helemaal door de mallemolen gegaan. Alles wilden ze uitsluiten.

Na veel testen, zoals een hartritmekastjes 48 uur bij je dragen, bloedonderzoeken, urineonderzoeken speekseltesten, etc. etc., kwamen de artsen tot de conclusie dat mijn klachten waarschijnlijk veroorzaakt werden door mijn zeer hoge bloeddruk. De arts gaf me twee keuzes: of de rest van je leven pillen slikken of je voeding aanpassen. Ik heb toen gekozen voor voeding omdat ik daar het beste gevoel bij heb. Met hulp van een voedingsdeskundige ben ik ongeveer een half jaar bezig geweest om een goed schema te maken wat bij mij past. Ik heb nu een super gezonde bloeddruk zonder ook maar een pil te gebruiken en een mooie bijkomstigheid is dat ik ook nog eens 15 kg ben afgevallen.

Achteraf ben ik dankbaar dat mij dit overkomen is. Het heeft mij aangezet om een coachingsopleiding te volgen om zo ook andere mensen te begeleiden in de processen van het leven. Met vragen waarmee ik zelf ook zat zoals: waarom val ik steeds terug in oude patronen? En hoe kan ik mijn systeem zo aanpassen dat het wel werkt voor mij? Hoe komt het dat ik op alles in mijn omgeving reageer? Waarom ben ik zo snel afgeleid en lukt het me niet om structuur aan te brengen in mijn leven? Nu 2,5 jaar verder merk ik dat structuur, communicatie, zeggen wat je voelt en acceptatie belangrijke factoren zijn in het leven van ieder mens, hoe oud of jong je ook bent.

Dit is het kort een gedeelte van mijn levensverhaal, waarmee ik wil laten zien dat je niet de enige bent die tegen dingen aanloopt en met dit soort vragen zit. Ik had ook hulp nodig, ook al dacht ik dat ik alles wel zelf kon. Maar nu ben ik blij dat ik die hulp toch gehad heb: ik ben gezonder, voel me beter en heb de regie over mijn leven weer terug.

Dus schroom niet: neem de stap, maak een afspraak en leer hoe je het leven weer aankan.